De Adriatische kust

Vandaag weer lekker bijtijds opgestaan om een nieuw avontuur te beleven. Na het wederom geslaagde ontbijt de spullen weer bij elkaar gepakt om op pad te gaan. Deze keer gingen de strandspullen ook mee, want je weet maar nooit. Na een half uurtje rijden over de italiaanse wegen, als je ze zo mag noemen, want 80% van de wegen is ronduit verrot en slecht…man man man…dat die Italianen dit pikken. Ze weten kennelijk niet beter. We zijn in Toscane geweest, daar was het niet best…hier is het niet minder slecht. Vandaag verscheen het lampje van het ‘autobandje’ in het dashboard….o oh, lekke band? Het was een oranje lampje, dus ws alleen iets onder spanning gekomen. Zou niet eens gek zijn met deze wegen. Gisteren een klap gehad door een gat in de weg. Misschien zo hard dat de wang van de band een fractie lucht liet ontsnappen? Wie weet. Sommige gaten in het wegdek kan je gewoonweg niet ontwijken helaas. Een benzinepomp opgezocht, maar ja, als je er een nodig hebt dan kom je ze niet tegen. Eindelijk een gevonden, de banden op spanning gebracht en de melding geresed. Daarna geen last meer gehad. Gelijk maar getankt voor 1,92…Dat zijn nog eens prijzen. We konden eindelijk gaan doen wat we wilden doen en dat is de kuststreek ontdekken. Het is een grillige kust met veel rotsen, maar ook wel met zandstranden. Na het avontuur in de ochtend besloten we een strandje op te zoeken en die gevonden. Maar om nou 30 euro pp neer te leggen voor een strandbedje vonden we wat al te gortig. Dat doenen we nie. Wij dus op een handdoekje gaan zitten. Even lekker afkoelen in de zee, mijn Adriatische Zee primeur. Afkoelen was wel nodig want het was vandaag meer dan 30 graden. Goed, na ruim een uur hadden we het wel weer gehad, op een handdoekje zitten is geen pretje meer. Want ja, wij zijn ook geen twintig meer. We hebben de kust nog wat verkend en mooie plaatjes geschoten en weer terug gereden naar het hotel om nog even in het zwembad te genieten. Vanavond zijn we weer naar Alberobello gereden, waar we maandag ook waren met die witte punthuisjes maar nu om er in de buurt ervan een restaurant op te zoeken voor een lekkere pasta. Dat is gelukt, was heerlijk. Daarna nog wat rondgelopen in het donker tussen de verlichte punthuisjes (Trulli). Gaf een mooie aanblik. Dat was het weer voor vandaag, op naar een nieuw avontuur morgen. Tot later