Dag 3 Amalfikust

Vandaag onze laatste dag aan de Amalfikust en deze dag willen we gebruiken om het mooiste plaatsje van de kust te bezoeken, Positano. We staan extra vroeg op want de route duurt ongeveer anderhalf uur en we hopen door een beetje vroeg te zijn een redelijke parkeerplek te bemachtigen. Na een stevig ontbijt gaan we op pad met onze Fiat 500, we nemen de snelste route volgens Google maps via Pompei en Sorrento. We komen dan wel in de ochtendspits terecht, maar gelukkig staat de file de andere kant op, richting Napels.  Al snel rijden we langs de baai van Napels en dat geeft al een mooi uitzicht vanuit de auto en bij aankomst bij Sorrento beginnen de mooie fotoplekken te verschijnen. We stoppen regelmatig om een plaatje te schieten. Het is hier zo mooi, je blijft op die knop van de camera drukken. We komen terecht op de kustweg richting Amalfi en dat geeft prachtige vergezichten. De weg is als aan de bergwand gekleefd en elke grillige bocht in de rotsen geeft dezefde bochten aan de weg. Er moet flink aan het stuur gedraaid worden. Het wordt steeds drukker richting Positano en uiteindelijk bereiken we de afslag het plaatsje in. Positano is gebouwd op een bergwand en heeft een flink hoogteverschil van bovenop de berg richting zeeniveau. We reden een eenrichtingsweggetje in naar beneden. Na wat silngerwerk komen we de eerste parkeermogelijkheid tegen waar we meteen gebruik van konden maken. De rest gaan we naar beneden lopen, beseffende dat dezelfde weg terug naar de auto weer omhoog genomen moet worden. Het zij zo, we zijn de auto kwijt bij een van de particuliere garages. Het tarief schijnt per dag te wisselen, waarom? Geen idee, maar vandaag is het een gemiddelde prijs, 7 euro per uur. Je moet toch wat als je wat wilt zien en beleven. We beginnen aan de wandeing en dat slingerde naar beneden. Inmiddels was het ook alweer behoorlijk warm met 31 graden. Eigenlijk te warm voor dit, maar deze tijd van het jaar zou het minder warm moeten zijn. Hebben wij weer, het is te warm voor de tijd van het jaar en dat hadden we vorig jaar in Griekenland ook al. Maar ja, we gaan gewoon door, we drinken wel wat extra. Onderweg kwamen we ook regelmatig van die klassieke Fiat’s 500 tegen, zo’n klein rugzakje. We zijn er eigenlijk verliefd op geworden, wat zou het leuk zijn om zo’n autootje te bezitten. Erg leuk, maar ze zijn ook wel duur en je moet ‘m binnen kunnen zetten. Dat gaat helaas niet en 7000 euro ben je zo kwijt aan zo’n klassieker…we blijven dromen. 

We zijn al een tijdje aan het lopen tot we een gelegenheid tegenkomen om wat lekkers te drinken. Daar een beetje bijgekomen en van het toilet gebruikt gemaakt te hebben leek het mij een goed idee om weer langzaam de weg terug naar boven te nemen. We hadden al aardig wat gezien en leuke winkeltjes bezocht. Arna heeft overigens een leuke hoed gekocht tegen de zon op haar hoofd. Maar Arna vond het wel leuk lijken om nog verder naar beneden te gaan en het liefst naar zeeniveau. Ok, zo gezegd zo gedaan. Op het laatst werd de afdaling wat steviger en op het laatst werden het trappen met flinke treden. Arna haar knie ging al opspelen, maar we gingen door. Beneden gekomen hebben we even lekker rustig rond gekeken en na een tijdje weer besloten de weg terug naar boven te nemen. Met dit weer een aardige klus en dat bleek dus voor Arna toch geen goed idee geweest.  De naweeen van haar infarct bleken toch nog op te spelen en al snel ging haar hart als een gek tekeer. Na heel rustig verder lopen en af en toe rusten kwamen we weer bij de gelegenheid waar we eerder wat gedronken hebben en daar de lunch gebruikt en van de gelgenheid gebruik gemaakt om even op adem te komen. Na de lunch zijn we weer verder gelopen en dat ging natuurlijk alleen maar bergop. Ik zag aan Arna dat ze er weer moeite mee had en haar toen aangeraden om lekker te gaan zitten en dat ik verder zou gaan om de auto op te halen. Dat vond ze toch ook wel een goed idee. Het was maar goed ook, de rest van de route was best stevig en ik was met een minuut of 20 naar boven gestiefeld. Dat had met Arna, of veel langer geduurd of het was misschien niet goed gegaan. Dat wilden we te allen tijde voorkomen.  De auto weer opgehaald en toen op naar Arna om haar op te pikken. Eind goed, al goed. We zijn toen verder gereden langs de kust naar een plaatsje en onderweg nog wat leuke plaatjes geschoten. De overige plaatsjes welke we tegenkwamen hebben we vanuit de auto bekeken en dat was ook wel genoeg. De weg slingerde zich lekker langs de bergwand en na een rit van ruim een uur kwamen we weer in de buurt van ons hotel. Hier waren we nog net op tijd om nog even anderhalf uur van het zwembad gebruik te maken om nog even lekker af te koelen. Morgen gaan we weer van hotel wisselen, nu gaan we meer richting Napels. Daar gaan we bijkomen van alle belevenissen en nog wat rustige dagen beleven tot zondag. We gaan wel nog een dagtocht maken naar Pompei en de vulkaan Vesuvius wat we eigenlijk vandaag wilden doen, maar de plannen waren gewijzigd. Ook hier kijken we naar uit. Jullie horen het weer. Groetjes van ons vanuit een warm Italie.