9 juni

En dan gaan we Bryce en de canyon weer verlaten met een voldaan gevoel. In de pocket. Het was een flink koude nacht en dat voelden we zelfs in de kamer en dat kostte de nachtrust van met name mij, Jaap. Misschien raak ik geestelijk enigzins uitgerust en heb ik minder slaap nodig, heb ik wel eens meer ‘last’ van. Bij elkaar maar een paar uur geslapen en met een lange rit vandaag voor de boeg naar Las Vegas niet erg prettig. De wekker gaat dan ook nog eens om 7:00 uur als ik net een uur eerder de slaap had gevat. Maar goed, een luxe probleem. We ontbijten weer lekker van ons zelf en vervolgens beginnen we aan de trip van ruim 400 kilometer. De reis gaat voorspoedig en van slaap heb ik geen last. Onderweg gooien we de benzinetank maar weer eens vol, want het kan zomaar zijn dat je kilometers lang geen benzinepomp tegenkom. Achteraf valt het reuze mee, maar vol is maar vol. Halverwege de rit stoppen we even bij een van de zoveel Starbucksen voor een lekker bakkie bij een outletcenter. We zien ook een zaak van Levi’s waar de broeken slechts 39 dollar kosten. We gaan even passen want dat is een koopje, helaas zitten de broeken niet lekker en we gaan maar weer op pad voor de volgende 200 kilometer. We verlaten de staat Utah weer en doen weer een stukje Arizona aan voordat we de staat Nevada binnen rijden. Tijdens dat stukje Arizona rijden we door een stuk prachtig gebergte, wat was dat stukje weer genieten. Enorme rotsformaties doemen op en gaan aan ons voorbij...prachtig en gelukkig vastgelegd door mijn dashcam. Kunnen we nog eens terugkijken. Goed, we rijden Nevada binnen en dat is eigenlijk alleen maar woestijnachtig gebied. En wat schetst onze verbazing, de Joshua Trees die we in het Joshua Tree National Park niet konden vinden zoals in een eerder verslag beschreven, groeien ze in Nevada in grote getalen langs de Interstate...pfff hebben we daarvoor uren gezocht in dat park haha. Ze zouden alleen. Aar in het park voorkomen. Niet dus, Arna heeft ze proberen vast te leggen ondanks de snelheid van de auto, we konden niet even stil gaan staan op de Interstate. Nu we het toch over de interstate hebben, wat rijden hier toch indrukwekkende vrachtwagens. Ik heb iets met vrachtwagens, waarschijnlijk nog een erfenis van mijn vader die vrachtwagenchauffeur was in zijn werkende leven. Ik hoop nog wat plaatjes te schieten van die wagens of een mooi model op de kop te tikken. Goed, we naderen ons einddoel Las Vegas, het wordt al goed warm en uiteindelijk is het een graad of 30, een schril contrast met afgelopen nacht toen het bijna vroor. Grote verschillen hier. We bereiken dus Las Vegas dat  we van verre al zagen liggen omringd door woestijngebied. Heel apart. Eenmaal in de stad loodst de navigatie ons prima door het verkeer. Onderweg zien we wat we in alle andere steden ook veelvuldig zagen, zwervers. Triest om te zien hoeveel het er wel niet zijn. Waarschijnlijk kennen ze hier een minder goede begeleiding dan in NL, ze slaan gewoon tentenkampen op langs de straat. Van opvang zal geen sprake zijn hier. In Amerika is het zeker dat je op jezelf bent aangewezen. Goed, we zijn dus in Las Vegas en rijden de parkeergarage binnen van ons hotel. Wow wat een enorm gebeuren, het hotel/casino telt ruim 4000 kamers....Vul maar in, een drukte van belang. Eigenlijk is het een casino met daarbij hotelkamers voor de eventuele nachtrust. Eventueel, want het gaat hier dag en nacht gewoon door. We krijgen met enorm veel prikkels te maken die we de afgelopen week totaal niet hadden. Dat was een serene rust eigenlijk. Onze eerste indruk was....wegwezen hier, niks voor ons. Het inchecken op Schiphol gaat vele malen sneller dan het inchecken voor een kamer. Er stond me een rij voor ik weet niet hoeveel balies. Goed, eenmaal ingecheckt en onze kamer bekeken kwamen we enigzins bij. We gingen nog even de koffers uit de auto halen, nou ja even. Daar gaat een flinke wandeling naar de parkeergarage aan vooraf. Eenmaal alles in de kamer gingen we op pad om alles eens te verkennen. Het casino bijvoorbeeld, niet normaal wat je daar ziet. Wij begrijpen er dus niks van, maar dat komt dat we er helemaal niks mee hebben en dat elke dollar aan zo’n kast besteed een dollar teveel is. Nogmaals, wij hebben er niks mee, maar wel apart om het eens te zien. We gaan naar buiten, waar het lekker warm is, zo’n 34 graden inmiddels. Wat een drukte en wat een prikkels weer. Het geluid, de herrie, de drukte...we werden er onrusitg van en wilde weer maar één ding...wegwezen hier haha...nee hoor, we zijn gaan lopen door hotels en langs hotels tot we bij het hotel met die fonteinen kwamen, het Bellagio hotel. De fonteinshow was prachtig alleen wel bij daglicht. Het duurde nog uren voor het donker zou worden. Inmiddels raakten we al best vermoeid aan onze voeten en benen na het geslenter. Maar toch besloten we door te lopen om zoveel mogelijk mee te krijgen. We zijn er nu eenmaal en dan wil je ook zien wat zich hier afspeelt. Er was dus veel te zien, zo ook de replica van de eiffeltoren en een straat waar mensen overheen vliegen aan een zipl....teveel om op te noemen. We werden steeds moeier maar wilde toch nog naar het Italiaanse hotel Venetian en toen was het genoeg. We hadden dus kilometers gelopen en te moe om terug te lopen. We besloten een taxi terug te nemen en zo gezegd zo gedaan. Lekker weer terug in het hotel om even lekker in het bad te kruipen die voor het raam staat, heel apart. Dat was even lekker bijkomen. We zijn nu klaar om het nachtleven van Las Vegas in te gaan....lekker slapen haha. Morgen gaan we weer verder trekken richting Death Valley. Met weer nieuwe avonturen in het verschiet. Las Vegas hebben we in de pocket en ondanks dat we het te druk vinden en het niet geheel ons ding is zijn we blij dat dit mee gekregen hebben. We weten nu hoe het er hier aan toe gaat en wat Joost en zijn gevolg meemaken. Dat is in een hele andere setting dan wij samen nu hier hebben, dus we snappen dat dat een feestje zal zijn met elkaar. Wij gaan dus slapen en morgen komen we met onze ervaringen in de woestijn van Death Valley, we kijken er weer naar uit. Tot morgen.