11 juni

Zes uur gaat de wekker, we willen om zeven uur weg rijden. Waarom? Vandaag een drukke dag wat we achteraf misschien beter moeten aanpassen. Ten eerste moeten we ruim 400 kilometer rijden waar vijf uur voor staat vanwege de veel kronkelige wegen en dan moeten we ook nog een bezoek aan het Sequoia National Park in de dag proppen. Iets teveel van het goede, wat we anders hadden moeten plannen. Morgen gaan we alweer op weg naar Yosemite park. Maar goed, het is een luxe probleem en we gaan ons best doen om het te volbrengen. Uiteindelijk rijden we om half acht weg en we draaien de weg weer op de woestijn in. Het is al 32 graden als we wegrijden, de airco in de auto doet volop z’n werk. Het hotel waar we waren ligt echt helemaal centraal in Death Valley in de middle of nowhere. We zijn wat verbaasd hoe het personeel er zal komen, die zijn minstens een aantal uur onderweg om er te komen is onze ervaring. Goed, we rijden enkele kilometers en dan zie ik ineens een oude mijn met een aantal attributen ervoor tentoongesteld. Dat blijkt de eerst borax mijn te zijn, een bepaalde grondstof. Zoals gezegd werkt mijn broer met dat goedje in de Botlek bij een Amerikaans bedrijf dus. Heel apart. Er even wat fotootjes geschoten en we gaan weer door. De weg is eindeloos lang en dan komen we weer bij een ander natuurverschijnsel in de vallei. Zandduinen, heel plaatselijk liggen er scherp afgesneden zandduinen en nog flinke hopen ook. Zo bijzonder dat de vallei zoveel verschillende landschappen kent. De foto’s zullen het laten zien. Inmiddels is het nog wat warmer geworden en we vervolgen onze weg. Echt, de weg lijkt eindeloos met van die lange rechte stukken. Uiteindelijk bereiken we weer bewoond gebied en dat heeft toch zo’n ruim 100 kilometer gekost. Gelukkig maar, want de auto heeft intussen weer brandstof nodig. In de vallei is er geen benzine te verkrijgen en dat werd gelukkig niet spannend. Al met al vonden we Death Valley een heel indrukwekkend gebied, erg warm en verrassend wat het nog te bieden heeft aan fraaie landschappen. We zijn blij dat we dit gebied gedaan hebben. De foto’s zullen het uitwijzen hoop ik. De autorit duurt lang en soms moet je gewoon even stoppen, maar met gevolg dat we pas 14:00 in het hotel belanden voor de komende overnachting. En dan moeten we ook nog een park bezoeken. Snel inchecken en hup weer in de auto. En alsof het nog niet genoeg is, moeten we nog ruim drie kwartier rijden richting het park pfffff....de auto heeft ons veel gezien de laatste dag, maar we klagen niet. Het Sequoia National Park is een park met als voorname item de Sequoia boom, enorme woudreuzen die alleen in Californië voorkomen, verder is het een prachtig park, hele mooie beplanting. Aangekomen in het Sequoia National park bestuderen we eerst een kaartje, het blijkt ook in het park dat we nog een flink stuk moeten rijden voor we de prachtige Sequoia bomen zullen zien. We zijn erg benieuwd. De weg loopt naar flinke hoogte in de bergen met de nodige kronkelige weggetjes. Uiteindelijk gaan de bomen in het beeld verschijnen tussen de andere bomen. Wat is dat indrukwekkend, dat die bomen zo kunnen groeien, zo groot, zo.....enorm. Om stil van te worden, wij zijn er maar heel klein bij. We rijden nog verder naar boven en tal van de Sequoia bomen gaan aan ons voorbij. Je wilt ze allemaal wel fotograferen, maar dat is niet te doen natuurlijk. We hebben ook nog een bijzondere boom als doel om te bezoeken. Dit is een beroemde boom, die wellicht bij jullie bekend is. Het gaat om de grootste boom ter wereld, althans dat claimen ze. Maar het zou zomaar kunnen, wat een enorm ding is dat. Het is de boom genaamd ‘General Sherman’. We parkeren de auto op de parking en dan moeten we een wandeling gaan maken die langzaam naar beneden loopt, de General Sherman Trail. Het is zo,n 0,7 mijl naar beneden, maar die moeten we natuurlijk ook nog terug lopen...nAr boven. Maar goed, nu we er toch zijn...we gaan ervoor.  Tijdens de wandeling doemt de boom al op, wat een reus tussen de andere reuzen. Onderaan is de boom zo’n 11 meter in doorsnee en zo’n 83 meter hoog. Hele hordes mensen zijn in het park om de boom te bezoeken en op de foto te gaan met de boom. Wij leggen ‘m ook vast en het is best moeilijk om ‘m op de foto vast te leggen. Als er iemand bij staat zie je pas de omvang van de boom. Goed, we hebben ook deze weer in de pocket, ik heb deze bomen altijd al eens in het echt willen zien, vandaag was het zover. We gaan weer terug, maar dat betekent een flinke wandeling bergopwaarts. Nu is er als je verder naar beneden loopt een halte van de shuttlebus die belangrijke plekken afrijdt en zo ook de parkeerplaats waar onze auto staat. Dus wie niet sterk is moet slim zijn...we lopen iets verder naar beneden, pakken lekker de shuttlebus weer naar boven naar de parkeerplaats gna gna...uiteindelijk heeft het bezoek  al enkele uren in beslag genomen en dan moeten we ook weer de pas naar beneden rijden. Zoals gezegd is dat een flinke kronkelweg en daar ben je zomaar drie kwartier mee bezig. Onderweg zagen we nog een hert op de berg lopen, heel relaxed. We hebben ‘m kunnen vastleggen. Helaas zagen we geen beren die er ook zouden leven, nou ja...helaas haha....maar had toch wel apart geweest. Wel zagen we onderweg naar beneden nog een ratelslang op de weg, een slang van zo’n meter midden op de weg, gelukkig kon ik er zo overheen sturen dat ie niet onder de wielen terecht kwam, hopelijk is ie daarna snel weg gegaan voor er een andere auto wel overheen zou rijden. Uiteindelijk met een aantal keren stoppen onderweg voor de prachtige vergezichten te bekijken en vast te leggen, staan we zeven uur weer beneden. Dan nog drie kwartier terug rijden en dan ook nog even eten. We zijn dus al flink wat uren in de benen vandaag. Uiteindelijk zijn we half tien terug in het hotel... morgen kunnen we het gelukkig wat rustiger aan doen, we gaan richting Yosemite park en daar zijn we twee nachten. Meer relaxed dus. Ik zal nog wat foto’s van gisteren in het verhaal van gisteren plaatsen, we hebben nu beter internet. Door het slechte internet kon Arna ook niet goed of niet reageren op al haar gelukwensen voor haar verjaardag. Het is een bijzondere verjaardag dit jaar zo op reis. Via facebook en whatsapp heeft ze heel wat gelukwensen mogen krijgen. Heel lief. We genieten enorm van deze reis met al de indrukken en ervaringen. We voelen ons bevoorrecht om dit te mogen en kunnen doen. Tot morgen.